Op naar nog meer IJzige kou?

Dit bericht heb ik geschreven op 7 juni 2010 

Toen ik in Montreal aankwam werd ik goed, maar Frans ontvangen! Er waren allerlei mensen die vroegen of ik hulp nodig had, maar dit deden ze wel in het Frans. En ik heb 4 jaar Frans gehad maar uhm het was niet echt mijn favoriete vak, kan er niets van! Uiteindelijk bij m’n hostel aangekomen, bleek deze vol te zitten met franse fransen, die voor allerlei redenen in Montreal waren. Had even een “help wat nu” moment. Maar ze waren erg aardig en hoewel hun Engels niet al te best is konden we elkaar toch begrijpen.
 
Eigenlijk begin ik een beetje moe te worden van het reizen, het was nog steeds geweldig maar heb niet meer de energie om echt alles te bezoeken. Zeker nu ik al zoveel indrukwekkends heb gezien. Heb in m’n 4 dagen weer eens gewinkeld, artmuseum bezocht, architectuurmuseum bezocht
(heel saai), le Mont Real beklommen, en heb de Notre Dame bezocht. O en heb Sex and the City 2 gezien, joehoe. Montreal is wel een erg mooie stad, je ziet veel Franse invloeden . Op zaterdag ben ik wat gaan drinken met mn Franse freunden, leuk joh alles werd voor mij vertaald;)
 
In mn volgende stad, Quebec, stond me een avontuur te wachten. Ik zou gaan couchsurfen. Er is een website, couchsurfing.org waar mensen over de hele wereld hun bank ter beschikking stellen voor reizigers om op te overnachten. Had veel positieve verhalen gehoord en wilde het zeker proberen maar was toch wel een beetje zenuwachtig. In Quebec  belde ik ze op, en werd door François, een vrolijke Engels leraar opgehaald. En heb snel daarna zijn vriendin Julie ontmoet, een communicatie studente en muzikant. Heb 2 erg leuke dagen gehad! Ze hebben voor me gekookt, en de bank sliep prima. De eerst avond ben ik met Julie wat gaan drinken, Quebec is zo gezellig! Allemaal kleine
barretjes, en zelf op een dinsdag was de bar vol. Hierna kwamen we op de terugweg langs een chique winkel waar een openingsfeest aan de gang was. En we werden uitgenodigd! Voor we
het wisten stonden we heel serieus peperdure kleding te bekijken met een wijntje in ons hand. We voelden ons niet helemaal op ons gemak en zijn snel weer weggegaan. Maar hé heb ik dat ook weer meegemaakt:D
 
Ze hebben me ook kennis laten maken met de poutine. Een Canadees begrip wat voor mij Europeaan een onbegrijpelijke combinatie is namelijk: patat met gravy(soort jus) en witte plasticachtige
cheddarkaas. Het is minder erg dan het klinkt, maar alsnog geen aanrader. En de kaas maakt een knerpgeluid als je erop bijt! Quebec  was nog Franser dan Montreal, maar onwijs mooi. Het oude centrum is alleen best klein dus had aan mn 2 dagen meer dan genoeg.
 
Ben door ze op het station afgezet, had weer een leuke rit van 19 uur voor de boeg. Dit keer naar Halifax. Al vond ik het erg meevallen, denk dat ik er al aan gewend raak. In mn hostel was een barbecue aan de gang en uiteindelijk belandde het gesprek weer eens in de Nickelback discussie, iets wat ik al meer heb meegemaakt en de Canadezen nogal dwars zit. Want iedereen beweert Nickelback niet uit te kunnen staan, maar toch hebben ze al 10 jaar lang nummer 1 hits. Zijn ze nou wel of niet goed?
 
De dag erna heb ik The Farmers Market bezocht, iets wat elke zaterdag plaats vindt. Het is een indoor markt die erg druk is en waar alles wat je maar kunt bedenken word verkocht. Er was ook een stand met Nederlandse kaas en smeerkaas, de ouders van het meisje dat achter de
kraam stond bleken Nederlands te zijn. Hierna heb ik gevoetbald. Geloof je niet hé? Gelukkig was ik niet de enige die er niet veel van kon. En ondanks al m’n probeersels hebben de Duitsers toch gewonnen. Scheisse! Die avond hebben we met zn allen een diner in elkaar geflanst, was heel gezellig. Hierna hebben we nog een kroeg opgezocht, blijk je in Nova Scotia weer 19 te moeten zijn.. Pff lekker handig!
 
De dag erna regende het (weer) maar ben toch naar pier 21 gegaan. Dit is de plek waar meer dan een miljoen immigranten zijn binnengekomen. Het was er interessant om de verhalen van de Europeanen die na de oorlog naar Canada vertrokken te horen.
 
Vandaag had ik niet echt zin om iets te doen, zoveel spannends is er nou ook weer niet in Halifax. Dus beetje rondgehangen in tweedehands boekenwinkels en in een café. Iets wat me in Halifax steeds overkwam is dat er elke keer iemand zomaar tegen me aan ging praten. Best leuk natuurlijk, maar de man die vandaag zn verhaal kwijtwilde besloot dat hij me gaat koppelen aan zn neef die Olympisch kanoer is. Okeeeee. Gelukkig kon ik hem meedelen dat ik vandaag naar IJsland vertrok.
 
Ben nu op het vliegveld en ben echt heel benieuwd hoe IJsland zal zijn. Heb er echt zin in! Maar heb ook wel weer zin om thuis te komen, al vind ik het ook wel weer een vreemd idee.
 
Tot snel alweer! Liefs Linda